-->
ΑΓΓ. ΜΠΟΥΜΠΟΥΚΑ
Συνδικαλισμός σε δύο ρόδες
Ο κλάδος των κούριερ διαθέτει επιχειρησιακά σωματεία στις μεγάλες εταιρείες του κλάδου, τα οποία έχουν να επιδείξουν συνδικαλιστικές επιτυχίες. Βρίσκεται, όμως, ακόμα στην αρχή του δρόμου για ένα κλαδικό σωματείο που θα διαχειρίζεται και τις τύχες όσων δουλεύουν στα μικρά πρακτορεία ταχυμεταφορών.
*Το Σωματείο Εργαζομένων στην ACS Courrier (που, μαζί με τη Speedex και τη Γενική Ταχυδρομική, αποτελούν τις τρεις μεγαλύτερες ιδιωτικές εταιρείες ταχυμεταφορών) υπάρχει από το 1992, αλλά ενεργοποιήθηκε πέντε χρόνια αργότερα, όταν τα χρέη της εταιρείας έκαναν τους εργαζόμενους να φοβούνται το κλείσιμό της. Εκτοτε υπογράφει συλλογικές συμβάσεις εργασίας, με μισθούς ανώτερους από την ΣΣΕ της ΓΣΕΕ, επιδόματα επικινδυνότητας, πολυετίας κ.λπ.
*Την τελευταία δεκαετία, βέβαια, ο κλάδος έχει αλλάξει, και μαζί του οι συνδικαλιστικοί στόχοι, όπως εξηγεί ο γραμματέας του σωματείου Θόδ. Μπερδές: «Το 1997 ήμασταν περίπου 550 εργαζόμενοι, αλλά στο μεταξύ η εταιρεία έδωσε τα καταστήματα από τα προάστια και την επαρχία, με την μέθοδο franchising, σε πράκτορες που κρατάνε το όνομα, αλλά λειτουργούν σαν μικρές επιχειρήσεις. Καθεμία απασχολεί το πολύ 15-20 άτομα, χωρίς μόνιμες συμβάσεις εργασίας αλλά κυρίως για εφήμερη ή εποχιακή απασχόληση. Δεν αμείβονται μάλιστα σαν οδηγοί δικύκλων -που είναι αναγνωρισμένη ειδικότητα από το 2001- αλλά σαν εξωτερικοί υπάλληλοι εταιρειών παροχής υπηρεσιών».
*Ολοι αυτοί οι εργαζόμενοι δεν εκπροσωπούνται από κανένα σωματείο, αν και είχε γίνει μια προσπάθεια προ διετίας με την ίδρυση του Σωματείου Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλων, που αφορούσε ακόμη και τους οδηγούς διανομής φαγητού (delivery). Η Ενωτική Κίνηση Εργαζομένων στις Ταχυμεταφορές προσπαθεί σήμερα να φτιάξει κλαδικό σωματείο που θα καλύπτει όλες τις ειδικότητες (οδηγούς, γραμματείς, λογιστές κ.λπ.) αλλά και τους εποχικά εργαζόμενους στις μικρές και μεγάλες εταιρείες όλης της χώρας.
*Την τελευταία δεκαετία, βέβαια, ο κλάδος έχει αλλάξει, και μαζί του οι συνδικαλιστικοί στόχοι, όπως εξηγεί ο γραμματέας του σωματείου Θόδ. Μπερδές: «Το 1997 ήμασταν περίπου 550 εργαζόμενοι, αλλά στο μεταξύ η εταιρεία έδωσε τα καταστήματα από τα προάστια και την επαρχία, με την μέθοδο franchising, σε πράκτορες που κρατάνε το όνομα, αλλά λειτουργούν σαν μικρές επιχειρήσεις. Καθεμία απασχολεί το πολύ 15-20 άτομα, χωρίς μόνιμες συμβάσεις εργασίας αλλά κυρίως για εφήμερη ή εποχιακή απασχόληση. Δεν αμείβονται μάλιστα σαν οδηγοί δικύκλων -που είναι αναγνωρισμένη ειδικότητα από το 2001- αλλά σαν εξωτερικοί υπάλληλοι εταιρειών παροχής υπηρεσιών».
*Ολοι αυτοί οι εργαζόμενοι δεν εκπροσωπούνται από κανένα σωματείο, αν και είχε γίνει μια προσπάθεια προ διετίας με την ίδρυση του Σωματείου Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλων, που αφορούσε ακόμη και τους οδηγούς διανομής φαγητού (delivery). Η Ενωτική Κίνηση Εργαζομένων στις Ταχυμεταφορές προσπαθεί σήμερα να φτιάξει κλαδικό σωματείο που θα καλύπτει όλες τις ειδικότητες (οδηγούς, γραμματείς, λογιστές κ.λπ.) αλλά και τους εποχικά εργαζόμενους στις μικρές και μεγάλες εταιρείες όλης της χώρας.
 |
*Στην προσπάθεια συμμετέχουν ενεργά τα σωματεία της ACS και της Speedex, γιατί εκτιμούν ότι η δραστηριότητα του κλάδου είναι τέτοια που δεν επιτρέπει να ασχολούνται πλέον μόνο με τα επιχειρησιακά τους προβλήματα. Θα τους προσφέρει και διαπραγματευτική ισχύ: «Οταν πηγαίνεις στην επιθεώρηση εργασίας επειδή απολύθηκαν 8 μέλη σου -όπως συνέβη σε εμάς το καλοκαίρι- και είσαι σωματείο 350 ατόμων, είσαι μια υπολογίσιμη μονάδα, αλλά δεν παύεις να είσαι το σωματείο μιας επιχείρησης. Οταν εκπροσωπείς έναν ολόκληρο κλάδο, φαντάσου πώς θα σε κοιτάνε και στο Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας και στο υπουργείο Εργασίας», καταλήγει ο Θ. Μπερδές.
*Ξεχωριστή κίνηση στον κλάδο των δικύκλων αποτελούν οι Caballeros, που οργανώνουν συχνά κινητοποιήσεις. Οι ίδιοι αυτοπροσδιορίζονται ως «τα παιδιά με τα παπιά» ή «το νευρικό σύστημα των εμπορικών δοσοληψιών στις πόλεις». Οι υπόλοιποι συνδικαλιστές τούς περιγράφουν ως πολιτικά αναρχοαυτόνομους, έναν ορισμό που θα ταίριαζε και στις συνθήκες της δουλειάς τους.
*Ξεχωριστή κίνηση στον κλάδο των δικύκλων αποτελούν οι Caballeros, που οργανώνουν συχνά κινητοποιήσεις. Οι ίδιοι αυτοπροσδιορίζονται ως «τα παιδιά με τα παπιά» ή «το νευρικό σύστημα των εμπορικών δοσοληψιών στις πόλεις». Οι υπόλοιποι συνδικαλιστές τούς περιγράφουν ως πολιτικά αναρχοαυτόνομους, έναν ορισμό που θα ταίριαζε και στις συνθήκες της δουλειάς τους.
ΑΓΓ. ΜΠΟΥΜΠΟΥΚΑ
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 04/05/2008
